Në Kuran vazhdimisht përsëritet thirrja drejtuar besimtarëve për të kërkuar dituri. Në të njëjtën kohë aty paraqiten një mori observimesh për shumë fenomene si p.sh. si qiejt, shiun, bimët, kafshët, lindja dhe perëndimi i Diellit, shenjat gjeografike, procesi i krijimit të njeriut, planetët, etj. Për t’i eksploruar këto fakte shkencore duhet ti studiojmë! Në shumë ajete vërehet qartë rëndësia e kërkimit të diturisë dhe përdorimit të intelektit për të kuptuar shenjat – argumentet e Allahut xh.sh. në Tokë, kudo që janë ato. Sa u përket ajeteve kuranore të cilat na thërrasin që ta studiojmë hapësirën ku jetojmë si dhe hapësirën e gjithësisë, jenë të shumtë. Ne kemi zgjedhur vetëm një prej tyre.

Zoti xh.sh. në Kuran thotë:

“A nuk shikojnë ata me vëmendje nga qielli se si mbi ta e kemi ndërtuar atë, e kemi zbukuruar atë duke mos pasur në të ndonjë zbrazëti? Edhe tokën se si e kemi shtrirë e në të kemi vendosur kodra përforcuese dhe kemi bërë që në të të mbijnë gjithfarë bimësh të bukura. Dëshmi të dukshme dhe përkujtuese për secilin njeri që ka drejtuar mendjen. Ne, nga qielli lëshuam shiun e dobishëm dhe me të bëmë që të kultivohen kopshte e drithëra që korren. Dhe rritëm trungje të gjata hurmash me fruta të paluar njëri mbi tjetrin. (Kaf 6-10)”[1]

Kurani nxitë që ta studiojmë shkencën

Nuk njohim ndonjë fe prej feve, e as libër prej libra­ve qie­­llor, e cila ka thirrur në përdorimin e logjikës dhe shfry­të­zi­­min e saj në të menduar dhe konkludim, lidhjen e pasojave me shkaqet dhe rezultateve me premisat, vështrim dhe për­kuj­tim, qortim të pasivizimit të aftësisë të cilën Allahu xh.sh. ia fali njeriut për të soditur atë që është rreth tij, shmangies nga dëshmitë e Allahut në persona dhe hori­zonte, vende dhe po­puj, shembuj dhe leksione që kaluan në jetën e popujve dhe ajo që u pa prej rezultateve të veprave dhe moralit, në nivel të individëve, popujve, pushteteve dhe kombeve, ashtu siç veproi për këtë Kurani.[2]

Për rëndësinë e kërkimit të diturisë Zoti xh.sh. në Kuran thotë:

“…Thuaj: ‘A janë të barabartë ata që dinë dhe ata që nuk dinë?’ Po, vetëm të zotët e mendjes marrin mësim.”(Zumer 9)

Shumë shkencëtarët musliman të nxitur nga mësimet Kuranore për të studiuar e hulumtuar, iu përkushtuan jo vetëm shkencës islame, por edhe shkencës në përgjithësi. Këta shkencëtarë bënë zbulime të rëndësishme si në fushat e shkencave natyrore ashtu edhe të atyre humane – shoqërore. Të arriturat e muslimanëve në këto fusha shkencore janë të pamohueshme. Numri i shkenctarve që kontribuan në zhvillimin e shkencës është shumë i madh mirëpo ne do i përmendim vetëm disa prej tyre: Abdul Malik ibn Kureib el-Esmai (740 – 828 e.r.) – konsiderohet si shkencëtari i pare musliman i cili kontribuoi ne zoologji, botanike, dhe përkujdesjen e kafshëve; Al-Khuarizmi ishte gjithashtu edhe astronom dhe gjeograf i njohur. Njihet si themeluesi i algjebrës. Emri algjebër rrjedh nga libri i tij i famshëm “Al-Xhabr ua-al-Mukabilah”; Abu Musa Xhabir Ibn Haijan (vdiq 880 e.r.) – i njohur më emrin Geber, kontributi i tij më i madh ishte në fushën e kimisë, njihet edhe si babai i kimisë; Abd El-Rrahman El-Sufi (Azofi) (903 – 986 e.r.) – në botën perëndimore është i njohur si Azofi, kontribuoi në astronomi dhe ishte nder dy astronomët më të njohur gjatë mesjetës; Ebul Kasim Halaf ibn El-Abas El- Zahravi (Albukasis) (936 – 1013 e.r.) – shërbeu si fizikanë në oborrin mbretëror të mbretit El-Hakami II të Spanjës, gjithashtu ishte një kirurg i dalluar. Pacientët dhe studentët nga gjithë vendet e Evropës vinin tek ai për mjekim si dhe këshilla; Ebu Raihan Muhamed el-Biruni (973 – 1048 e.r.) – ishte një astronom, matematikan, fizikanë, gjeografë, gjeologë dhe historian i shquar; Ibn Khalduni (1332 – 1395 e.r.) – njihet si themeluesi dhe babai i sociologjisë dhe i shkencave të historisë; Abu Abd Allah Muhammad al-Idrisi (1099 – 1166 e.r.) – kontributi i tij është në gjeografi, hartografi, zoologji, botanik. Ai gjithashtu dha ndihmese të madhe në bimët mjekësore; Ebu Ali el-Husein ibn Abdullah ibn Sina (981 – 1037 e.r.) – është i njohur në filozofi, enciklopedi, matematik dhe astronomi, ku ishte astronomi më më famë gjatë kohës së tij. Kontributi kryesor i tij ishte në shkencën e mjekësisë. Në botën perëndimore ishte i njohur me emrin Avicena; Si dhe shumë muslimanë tjerë që kontribuuan në zhvillimin e shkencës.[3]

Kurani përmban shumë fakte shkencore

Kurani i cili ka zbritur në gjysmën e parë të shekullit të VII p.e.r. përmban shumë fakte shkencore, në të cilën shkenca i ka verifikuar nëpërmjet teorive dhe aparaturave të ndërtuara për këtë qëllim. Fillimisht shumë shkencëtarët të saj kohe dhe më pas, pushtetarë dhe udhëheqës së shteteve të ndryshme të Mesjetës apo dhe njerëz i përbuznin shkrimet që ndodheshin në Kuran dhe i quanin si trillimet e Muhammedit a.s. Por zhvillimi i shkencës në vendet Muslimane dhe dhënia e mendimeve dhe e teorive shkencore në Evropë në kundërshtim me dogmat kishtare bëri që të verifikohen një e nga një shkrimet që ndodheshin në Kuran.

Kurani ka shumë fakte shkencore si: Gjeografisë, Biologjisë, Mjekësisë, Astronomisë, Fizikës, Ekonomia, Historia etj., disa prej tyre janë zbuluar vetëm në shekullin e kaluar. Këto zbulime në kohen e Muhamedit a.s, as që ishin menduar se mund të ekzistojnë, si dhe nuk kishin mundësi as që të zbulohen më tekniken e asaj kohe. Me përputhjen e plotë të dhënave shkencore, jo vetëm të zbuluar në 2 – 3 shekujt e fundit me shkrimet e shenjta, tregon që këto nuk janë trillime të dërguarit të Allahut por fjalët e të Madhërishmit, Fuqiplotë që ka formuar gjithçka që ndodhet në Tokë dhe në Hapësirën e pafund të Gjithësisë.

Kurani ka shumë fakte shkencore. Në pa mundësi që ti cekim të gjitha këto fakte, ne i kemi zgjedhur vetëm disa prej tyre: Kurani përshkruan prejardhjen e Tokës, bukurit e sajë, lëvizjen e planetëve, si dhe paralajmëron fundin e jetës në Tokë si dhe fundin e Planetëve. Kurani na tregon se jeta në planetin Tokë e ka prejardhjen prej ujit. Kurani na tregon se njeriu nuk është krijuar nga sperma, por nga pika e saj e farës. Kurani tregon se lëngu i cili hidhet nga mashkulli (sperma) është përcaktues i gjinisë. Kurani tregon se Toka dhe planetët , yjet, satelitet, si dhe asteroidet e kometat, janë të krijuar nga e njëjta materie  gazo – pluhurore. Kurani tregon se malet kanë formë kunjash, si dhe janë në lëvizje të vazhdueshme. Kurani tregon se si krijohen retë dhe reshjet. Kurani na tregon për shumë ndodhi që kanë ndodhur në historinë e njerëzimit para shpalljes së tij. Kurani gjithashtu flet edhe për ekonomin, juridiken, e që në kohen e shpalljes së tij kanë qenë të pa imagjinueshme.

Për këto fakte shkencore Zoti xh.sh. na tregon në Kuran ku thotë:

“Është fakt se në krijimin e qiejve e të tokës, në ndërrimin e natës e të ditës, të anijes që lundron në det që u sjell dobi njerëzve, në atë shi që e lëshon All-llahu prej së larti e me të ngjall tokën pas vdekjes së saj dhe përhapë në te nga çdo lloj gjallese, në qarkullimin e erërave dhe reve të nënshtruara mes qiellit e tokës, (në të gjitha këto), për një popull që ka mend ka argumente. (Bekare 164)”

Muhammedi a.s. nuk ishte as astronom, gjeograf, biolog, mjek apo jurist, që ti studionte këto fusha dhe ti shkruante këto teori kaq të sakta dhe precize para 1400 viteve ku shkencëtaret e asaj kohe as qe mund ti paramendonin e jo më ti studionin dhe të shkruanin për to. Por edhe nëse supozojmë se Muhammedi a.s. ishte shkencëtari më i mirë i kohës, Ai a.s. nuk do të kishte mundësi ti dinte dhe ti studionte këto fakte që ndodhën në Kuran, për arsye se teknologjia e asaj kohe nuk do të ja kishe mundësuar që ti studionte këto fakte për të cilat i pasqyruam më lartë.

Se Muhammedi a.s. ishte njeri që nuk dinte shkrim lexim pa as një dit shkollë na tregon edhe Zoti xh.sh. në Kuran:

“Thuaj (Muhammed): “O ju njerëz! Unë jam i dërguari i All-llahut te të gjithë ju. All-llahut që vetëm i Tij është sundimi i qiejve e i Tokës, s’ka të adhuruar tjetër pos Tij; Ai jep jetë dhe Ai jep vdekje, pra besoni All-llahun dhe të dërguarin e Tij, pejgamberin e pashkolluar, që beson All-llahun dhe shpalljet e Tij, ndiqeni rrugën e tij që ta gjeni të vërtetën. (Araf 158)”

Përfundim

Vlera e diturisë për fenë Islame është e veçantë. Këtë e vetëton fakti, se në shumë ajete kuranore Zoti xh.sh. ju benë thirrje muslimaneve që të vrapojnë pas kërkimit të diturisë. Çdo njeri i cili analizon ajetet e Kuranit kupton lehtësisht se Islami të obligon në arritjen e diturisë si dhe zhvillimin e shkencës. Të nxitur nga mësimet Kuranore që bëjnë thirrje në kërkimin e diturisë, shumë musliman iu përkushtuan jo vetëm shkencës islame, por edhe shkencës në përgjithësi.

Kurani ka shumë fakte shkencore nga lëmit e Gjeografisë, Biologjisë, Mjekësisë, Astronomisë, Fizikës, Ekonomisë, Historisë etj. Muhammedi a.s. ishte njeri i pa shkolluar, nuk dinte shkrim lexim. Në fund lind pyetja, si ka mundur që ti dinte, dhe ti shkruante një njeri analfabet, i cili nuk dinte shkrim lexim këto të dhëna shkencore? Pa dyshim se përgjigja e vetme dhe e saktë është se Kurani, është fjalë e Zotit xh.sh., i Gjithëditurit, të Urtit, të Gjithëfuqishmit, si dhe Muhammedi a.s. ishte njeri si gjithë të tjerët, mirëpo ishte i dalluar me shpallje hyjnore d.m.th. i derguar i Zotit xh.sh.

[1] Të gjitha ajetet kuranore në këtë punim janë marr nga KURAN – I, i përkthyer dhe komentuar në gjuhen shqipe nga H. Sherif Ahmeti

[2] Ebul-Hasen Ali en-NEDEVIJJ, ISLAMI – ndikimi i tij në civilizim dhe merita e tij për njerëzimin, Përktheu nga arabishtja Bashkim ALIU, KOMITETI I BASHKUAR SAUDIT – NDIHMË KOSOVËS, Prishtinë 2002, f. 72

[3] Më gjerësisht rreth muslimaneve që kontribuuan në zhvillimin e shkencës mund te shikoni në: BIOGRAPHY Muslim Scholars and  Scientists, Dr W. Hazmy C.H. Dr Zainurashid Z. Dr Hussaini R. (http://www.social-sciences-and-humanities.com/PDF/Biographies-of-Muslim-Scholars-and-Scientists.pdf); si dhe në uebfaqen http://mendohu.ucoz.com/blog/2009-03-20-150

M.sc. Artan S. Mehmeti

Xhorxhi është një burrë i cili i ka mbushur të pesëdhjetat nga jeta e tij dhe jeton në Uashington me gruan, djalin dhe vajzën e tij. Kur u afrua muaji Dhul Hixhe, Xhorxhi së bashku me familjen e tij filluan t’i përcjellin lajmet se kur do të fillon saktë dita e parë e Dhul Hixhes. Burri dëgjonte radion, gruaja i përcjellke lajmet satelitore, djali hulumtonte nëpër faqet Islame në internet. Kur u njoftuan për fillimin e ditës së parë të Dhul Hixhes familja filloi të përgatitet për pritjen e Kurban Bajramit i cili bie në ditën e dhjetë të muajit Dhul Hixhe pas qëndrimit në Arafat në ditën e nëntë.

Në ditën e dytë shkuan të gjithë së bashku në katund për ta blerë një dele të gjallë dhe për ta therur ditën e parë të Kurban Bajramit dhe ajo u zgjodh sipas parimeve dhe kushteve që i jep Islami sa i takon therjes. Pasi që e blenë delen e vendosën në pjesën e prapme të makinës dhe u nisën për në shtëpi. Gjatë rrugës delja filloi të nxjerr zërin e saj të ëmbël dhe vajza e Xhorxhit e cila ishte pesë vjeçare i përsëriste fjalët e deles dhe iu drejtua prindit të saj dhe i tha: Baba im, sa e mirë që është festa e Kurban Bajramit. Në këtë ditë e veshi fustanin e ri dhe marr shpërblime dhe shkoj me shoqet e mia në qytetin e lojërave dhe argëtohemi së bashku. Ah, sa të mira janë ditët e festës së Kurban Bajramit. Po të kishin qenë të gjitha ditët e vitit si ditët e Kurban Bajramit.

Kur arritën në shtëpi dhe e ndalën makinën,  gruaja i drejtohet burrit të saj dhe i thotë: Burri im i ndershëm. Unë me sa e kuptova se nga ritet e Islamit është që kurbani pëlqehet të ndahet në tri pjesë. Një të tretat ta japim lëmoshë për të varfërit dhe të mjerët, një të tretën tjetër t’ia dhurojmë fqinjëve tanë Dejvidit dhe Elizabetit dhe Monikës,  dhe një të tretat e fundit të mbeten për ne, të hamë nga ajo dhe ta ruajnë tjetrën për javët e ardhshme.

Kur erdhi dita e Kurban Bajramit e zgjodhën drejtimin e Qabesë për ta therur kurbanin e tyre dhe u vërtetuan mirë se a janë në drejtim të saj. Xhorxhi e mprehu mirë thikën, e drejtoi kurbanin kah Kibleja, e theri dhe filloi ta copëton mishin e saj. Kurse gruaja e tij filloi ta ndan mishin në tri pjesë sipas riteve Islame. Xhorxhi në këtë moment u ndal, bërtiti dhe tha: U vonuam për në kishë. Sot është dita e Diel dhe do ta na ikin ritualet e kishës. Xhorxhi asnjëherë nuk e linte shkuarjen në kishë çdo të Diele, madje kujdesej që ta merr me vete edhe gruan dhe fëmijët e tij.

Këtu mbaroi fjalimi i atij që e rrëfente këtë tregim.

Një nga të pranishmit e pyeti atë që e tregoi këtë tregim dhe i tha: Na hutove me këtë tregim!!! Xhorxhi a është musliman apo i krishterë??

Ai që e rrëfeu tregimin iu përgjigj: Xhorxhi nuk është musliman po është i krishterë. Ai dhe familja e tij nuk besojnë në një Zot po besojnë në tre zotëra dhe nuk besojnë se Muhamedi, lavdia dhe paqja qofshin mbi të, është vula e të Dërguarve dhe Lajmëtarëve.

Në mexhlis filluan muhabetet dhe filluan të rriten zërat derisa njëri nga të pranishmit tha: Ahmed, mos na gënjej. Kush beson se Xhorxhi dhe familja e tij e bëjnë këtë?? Si është e mundur që një i krishterë t’i praktikon ritet e Islamit dhe t’i përcjell mjetet e informimit dhe të kujdeset për njohjen e ditës së Kurban Bajramit dhe të blen dele nga pasuria e tij dhe ta shpërndan kurbanin … dhe … dhe …!!

Ahmedi i habitur dhe i buzëqeshur tha: O ju vëllezërit e mi dhe të dashurit e mi. Jam i bindur se ju nuk i besoni tregimit tim dhe nuk besoni se mundet të ekziston një rast i tillë në një familje të krishterë?? Ne jemi në një shtet musliman …. dhe Abdullahu, Muhamedi, Halidi, Hatixhja, Fatimja i festojnë festat e të krishterëve dhe të çifutëve. Ne e festojmë Vitin e Ri dhe Kërshëndellat, e festojnë Shën Valentinin dhe natën e shtrigave, dhe … dhe ….?? Për këtë arsye ne nuk duhet t’ia mohojmë Xhorxhit këto sjellje, po duhet t’ia mohojmë vetvetes dhe familjeve tona muslimane??

Unë kam jetuar në Shtetet e Bashkuara të Amerikës më shumë se dhjetë vite … pasha Allahun nuk e kam parë një të krishterë apo çifut të feston ndonjë festë nga festat tona dhe nuk e kam vërejtur se ndonjëri nga ta ka pyetur për manifestimet dhe gëzimet tona. Unë festën e Fitër Bajramit e kam festuar në banesën time i vetëm dhe asnjëri nuk i është përgjigjur ftesës sime kur e kanë kuptuar se unë e festoj një festë Islame.

Këtë e vërejta gjatë qëndrimit tim në perëndim … kur u ktheva në vendin tim musliman i gjeta muslimanët se i festojnë festat e jomuslimanëve.

Allahu na ruajt dhe na udhëzoftë dhe s’ka ndryshim dhe s’ka forcë përveç me dëshirën e Allahut të Madhëruar.

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Muslimani e kupton se Kurani është fjala e zbritur nga Allahu, madhërimi i tij është madhërim  i Allahut, azze ue xhel, dhe se ai ka obligime përballë asaj fjale kur e lexon dhe sillet me të. Prej atyre obligimeve më të rëndësishme janë:

E para: Realizimi i sinqeritetit dhe prezenca e qëllimit të pastër:

Muslimani detyrohet kur e lexon, mëson përmendësh, dëgjon, e punon me atë çka ka në fjalën e Allahut, të lufton që të jetë qëllimi i tij i pastër vetëm për Allahun azze ue xhel  dhe ta synoj fytyrën e Tij. Allahu  thotë: “E megjithatë, ata qenë urdhëruar vetëm që të adhuronin Allahun me përkushtim të sinqertë” Bejineh 5.

Transmetohet prej Omer ibën Hatabit se Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ue selem, ka thënë: “Veprat shpërblehen sipas qëllimeve dhe se çdo njeriu do t’i takojë ajo që ka pasur për qëllim”.

Po ashtu transmetohet prej Ibën Abasit se ka thënë: “Njeriu mbrohet sipas sasisë të asaj që e ka pasur për qëllim”, d.m.th. njeriu shpërblehet sipas asaj se sa ka tentuar ta mbrojë qëllimin e pastër, dhe se kjo është ajo që i bën dobi.

Dijetarët thonë se lexuesi i Kuranit duke mësuar Kuranin dhe duke ua mësuar të tjerëve nuk duhet të synojë ndonjë çështje prej çështjeve të dynjasë, sikurse pasuria, pozita, fama, respekti dhe lavdërimi në mesin e shokëve dhe njerëzve, etj.

Të parët tanë Allahu i mëshiroftë ishin të kujdesshëm të ruajnë nijetit e tyre kur i rrekeshin adhurimeve, veçanërisht me Kuranin, dhe sakrifikonin shumë që mos ta njolloste qëllimin e tyre ndonjë e metë prej reputacionit dhe dyfytyrësisë.

Përcillet se Ejub es Sihtijani, kur fliste apo lexonte iu zbuste zemra, i rridhnin lotët, pastaj e pastronte fytyrën duke thënë prej frikës se do ta kaploj dyfytyrësia: Më ka kapur një grip i fortë.

– Ibrahim Nahaiju, kur ishte duke lexuar dhe hynte ndokush tek ai, e mbulonte Kuranin që mos ta vërejë njeri.

– Hasan el Basrij thoshte: Kur i rridhnin ndonjërit prej nesh lotët i mbulonte, dhe në rast se u frikonte se do t’i rridhnin para se ti mbulonte, atëherë çohej prej ndejës.

Këtyre burrave i ndihmoi në realizimin e kuptimit të sinqeritetit në sjelljen e tyre me Kuranin, bindja e tyre se ata gjatë leximit dhe recitimit të Kuranit i drejtohen dhe i flasin Allahut.

E dyta: Madhërimi i Kuranit Famëlartë:

Madhërimi i Kuranit është qëllimi i robërve të sinqertë të Allahut, dhe gjurmët e këtij madhërimi reflektohen në këtë Ummet dhe Ummetet para tij. Allahu thotë:  “Thuaj: “Besoni në të(Kuranin) apo nuk besoni, ata që u është dhënë dijenia para (shpalljes së) tij, bien në sexhde me fytyrat përtokë, kur ai u lexohet”. Isra 107.

Ky burim vjen prej atyre që i ka begatuar Allahu  me hapjen e zemrave të tyre në kuptimin e Kuranit, Allahu  thotë: “Po, kështu është! Ndërsa kush madhëron shenjat e fesë së Allahut, tregon përkushtimin e zemrës së tij”. Haxh 32, dhe kjo është një prej begative më të mëdha, të cilën nuk e meriton përveçse ai që zgjidhet prej Allahut të jetë i udhëzuar: “Këta janë ata, të cilët Allahu i begatoi (me hirin e Tij) nga profetët pasardhës të Ademit, të atyre që Ne i mbartëm me Nuhun, nga pasardhësit e Ibrahimit dhe të Izraelit dhe nga ata që Ne i udhëzuam dhe i zgjodhëm. Kur iu lexoheshin vargjet e të Gjithëmëshirshmit, binin duke bërë sexhde dhe qanin”. Merjem 58.

Madhërimi i Kuranit bazohet në shumë sjellje dhe cilësi të dukshme e të padukshme, prej tyre janë:

1- Madhërimi i Librit të Allahut do të thotë madhërimi çka ka në të prej urdhëresave dhe ndalesave, që rezulton me mbrojtjen prej devijimit të fanatikëve, trillimit të gënjeshtarëve dhe shpjegimit të injorantëve.

2- Prej madhërimit të Librit të Allahut është që lexuesi të jetë i pastër me dy llojet e pastërtisë, asaj të prekshmes e konkretes dhe asaj morale. Pra, duhet që goja, trupi dhe rrobat t’i ketë të pastra, pastaj vendi ku lexohet dhe recitohet Kurani të jetë i pastër, të drejtohet kah Kibla, me frikërespekt dhe qetësi.

3- Respektimi i hafëzave të Kuranit është madhërim i Librit të Allahut, transmetohet se Omer ibën Hatabi i tha përgjegjësit të tij në Mekë, Nafië ibën Abdulharithit kur u takuan në Usfan: Cilin e caktove përgjegjës të banorëve të Vadit? Tha: Ibën Ebzan. Omeri i tha: Kush është ibën Ebza? Tha: Një rob prej robërve tanë. Tha: E ke caktuar përgjegjësin e tyre rob!? Ai është hafëz i Kuranit dhe është dijetar në shkencën e ndarjes të trashëgimisë – i tha ai. Atëherë, Omeri radijallahu anhu tha: I Dërguari i juaj , sal-lallahu alejhi ue selem, ka thënë: “Allahu azze ue xhel me këtë Libër ngrit popuj dhe me këtë Libër nënçmon popuj tjerë”. dhe po ashtu thonte: “Prej madhërimit  të Allahut është: respektimi i njeriut të thinjur musliman, respektimi i hafëzit të Kuranit i cili është mesatar, as nuk e tepron e as nuk e le pas dore, dhe respektimi i sunduesit të drejtë”.

Në shumë ajete Allahu, azze ue xhel, vetë e madhëroi Librin e Tij, duke thënë:

– “Ne të kemi shpallur shtatë vargje që përsëriten dhe Kuranin e madhërishëm” Hixhr 87,

– “Sâd! Betohem në Kuranin plot këshilla” Sad 1,

– “Kâf. Betohem në Kuranin e lavdishëm!” Kaf 1,

– “Se ky është vërtet një Kuran i nderuar, në Librin e ruajtur. Atë (Kuranin) e prekin vetëm të pastrit, Ai është Shpallje prej Zotit të botëve” Vakia 77-80,

– “Përkundrazi, ai është një Kuran i lavdishëm” Buruxh 21., dhe shumë ajete tjera të qarta të cilat aludojnë në madhërinë e Librit të Allahut.

E treta: Meditimi në kuptimin e Kuranit:

Ai i cili e lexon ose e dëgjon dhe nuk e mediton, ndoshta Kurani do të jetë dëshmi kundër tij dhe për atë shkak Allahu qortoi popuj, duke thënë: “Vallë, a nuk përsiatin ata për Kuranin apo i kanë zemrat të kyçura?! Muhamed 24.

Transmetohet se Hasan Basrij ka thënë: “Ata që ishin para jush Kuranin e shihnin si porosi prej Allahut azze ue xhel, e studionin dhe e meditonin tërë natën, ndërsa  ditën e praktikonin”.

Abdullah ibën Mesudi thotë: “Bartësi i Kuranit duhet të dallohet me natën e tij kur njerëzit pushojnë, me ditën e tij kur njerëzit agjërojnë, me pikëllimin e tij kur njerëzit zbaviten, me qarjen e tij kur njerëzit qeshin, me heshtjen e tij kur njerëzit thellohen në biseda, dhe me nënshtrimin e tij kur njerëzit mashtrojnë dhe gënjejnë”.

Fudajl ibën Ijadi, Allahu e mëshiroftë, thoshte: “Bartësi i Kuranit është bartës i flamurit islam, prandaj si shenjë respekti për Kuranin nuk i takon atij që të rrijë apo të ulet me atë që zbavitet, me të marrin dhe me atë që flet fjalë boshë dhe të padobishme”.

Prandaj, sakrifiko vëlla i dashur në kryerjen e këtyre obligimeve të rëndësishme ndaj Kuranit, tento që gjatë leximit ose dëgjimit të jesh i sinqertë me Allahun. Po ashtu sakrifiko në madhërimin e Kuranit dhe të atyre që e lexojnë me të gjitha obligimet që e meritojnë, dhe në fund sakrifiko në meditimin e kuptimeve dhe praktikoje atë.

Nga arabishtja: Irfan JAHIU